بخشی از متن تحقیق:

آيا نمي شود با دستكاري برخي روشها و برنامه هاي ورزش دانش آموزي ، در كانون هاي ورزشي ( ساعات تربيت بدني ) در تمرين هاي تيم هاي ورزشي دانش آموزي ، نظام تمريني و كاري را به گونه اي طراحي كرد كه دانش آموزان ورزشكار در كنار رشد مهارتي در يك رشته ورزشي ، به هنجارهاي تندرستي مناسبي نيز دست يابند كه نشانه ي سلامتي بيش تر از آنها باشد ؟
بيشتر از همه نگاه به ورزش دانش آموزي را بايد دگرگون ساخت . متاسفانه ، بر اثر گسترش پخش و نمايش مسابقات ورزشي از رسانه هاي جمعي بويژه راديو و تلويزيون – كه اساساً برنامه هايشان مهارت محور است – خواه ناخواه گرايش به مهارت محوري در ورزش دانش آموزي نيز به وجود مي آيد . اغلب مسابقاتي كه از رسانه هاي تصويري به نمايش در مي آيند – به ويژه مسابقات ورزشي سطح بالا نظير مسابقات جهاني فوتبال و بازيهاي المپيك بسيار كيفي اند و  اجراي مهارت هاي ورزشي را در زيبا ترين سطح به نمايش مي گذارند ، اما حجم زياد برنامه ها ي آماده سازي آنها به نمايش در نمي آيد ؛ چون اين بخش جاذبه اي براي ديدن ندارد .
برنامه ريزان ورزشي دانش آموزي مي دانند ، ساعات درس تربيت بدني در مدرسه ها نمي تواند جايگاه مناسبي براي دگرگوني در تركيب بدني دانش آموزان باشد . نبود امكانات مناسب ، حداكثر 100 ساعت فعاليت ورزشي در سال ( 50 هفته ي فعال در يك سال و هر هفته دو ساعت درس تربيت بدني ) ، كمبود احتمالي دانش برخي معلمان در زمينه ي دانش روز ، آموزش محور بودن مدرسه ها ، و ... همگي اين پيام را مي رسانند كه امكان ندارد از طريق ساعت درسي تربيت بدني ، سلامتي مورد نياز دانش آموزان را از راه فعاليت هاي بدني مناسب در مدرسه ها تامين كرد . بايد اوليا را به موضوع تندرستي كودكان و نوجوانان حساس كرد تا نگاه آن ها نيز به درس و مدرسه تغيير كند و فعالانه در گسترش فضاهاي ورزشي در آموزش و پرورش مشاركت كنند كه به همان اندازه ي گسترش كلاس هاي آموزشي ، اين نكته مهم است . متاسفانه ، هنوز شمار زيادي از والدين فقط انتظار دارند مدرسه ، فرزندان آنها را با هوش و با حافظه ي قوي بار آورند و در درس و تحصيل ، آن ها را با موفقيت قرين سازند و كمتر به ساير پديده هاي رشدي فرزندشان – به لحاظ عاطفي ، هيجاني ، بدني و رواني – حساسيت بالايي نشان مي دهند ....