طي قرن گذشته بعد از پايان هر جنگي دولت هاي فاتح گرد هم مي آمدند و با تدوين قوانين جديدي در غالب كنوانسيون هاي متفاوت به زعم خودشان سعي مي كردند جنگ هاي آينده را انساني تر كنند. اما همواره در جنگ هاي بعدي نيز متجاوزان كوچكترين وقعي به اين قوانين نمي نهاده اند و در عمل از اين كنوانسيون ها در جهت اعمال فشار بيشتر بر كشورهاي مورد تجاوز استفاده مي كردند. استفاده مكرر از سلاح هاي شيميايي طي جنگ هاي قرن اخير گواه اين امر است كه وجود كنوانسيون هاي بين المللي هيچگاه مانع استفاده كشورهاي متجاوز از اين سلاح هاي مخرب نشده است. سلاح هاي شيميايي از وحشيانه ترين ابزاري هستند كه بشر در جنگ بر عليه همنوعانش استفاده كرده است. اگر چه تاريخ استفاده از اين سلاح ها به تاريخ جنگ هاي بشر باز مي گردد ولي بشر متمدن نيز هيچگاه در استفاده از اين سلاح ها بخود ترديد راه نداده است. 

بطور كلي سلاح هاي شيميائي به كليه عواملي اطلاق مي شود كه اثرات مستقيم سمي براي انسان، حيوانات يا گياهان دارند. گاهي اوقات به اين تركيبات «گازهاي جنگي» نيز مي گويند حتي اگر چه اين تركيبات مايع و يا جامد نيز باشند. اثرات سمي اين تركيبات ممكن است موقتي يا دائمي باشد و شدت اثرات آنها ممكن است از تحريك موقتي چشم تا آسيب هاي شديد منجر به مرگ باشد. در تاريخ جنگ هاي اخير دنيا، كاربرد اين سلاح ها در جنگ جهاني اول از سياهترين برگ هاي تاريخ بشر متمدن است....