آیت الله سید عبد الله فرزند سید اسماعیل مجتهد بهبهانی در حدود سال 1260 قمری به دنیا آمد. وي تحت توجهات پدر عالم و مجاهدش در نجف اشرف تحصيل علوم ديني را آغاز کرد و در حوزه ی درس آیات عظام شیخ مرتضی انصاری، میرزا محمد حسن شیرازی و سید حسین کوه کمری شرکت جست. سید عبدالله پس از اخذ اجتهاد، در سال 1295 ق. به تهران مراجعت کرد و پس از اخذ اجتهاد، در سال 1295 ق. به تهران مراجعت کرد و پس از فوت پدر، مقام مذهبی او را احراز نمود.
وي قبل از انقلاب مشروطيت نيز جزو روحانيون و علماي بنام پایتخت بود و در حل و عقد امورات مختلف تأثيرگذار بود. وي با آغاز مشروطيت به صف مبارزان پيوست و با ياري و همکاري آيت الله سيد محمد صادق طباطبايي رهبري اصلی مشروطه خواهان را به عهده گرفت. ایشان از روحانيون طراز اول تهران و رهبر آزاديخواهان دوره مشروطيت به شمار مي آيد که در راه تحقق آرمان انقلابی خویش، صدمات فراوانی دید و مدتی به عتبات تبعید گشت. وی تصميم داشت با توجه به مبانی اسلامی یک قانون اساسی اسلامی در چهار چوب دستورات اسلام پی ريزی نمايد، و بدعتها و قوانين مغاير اسلام را از بين ببرد که در اين راه زحمات فراواني را متحمل شد و عاقبت به شهادت وي منتهي گشت.
وی در واقعه ی به توپ بستن مجلس توسط محمد علی شاه قاجار، به اسارت قزّاقان درآمد و بعد از شکنجه های بسیار، به باغشاه برده شد. آیت الله بهبهانی، پس از اعلان مشروطیت، فعالانه در برگزاری انتخابات و تشکیل مجلس ملی شرکت جست. اگرچه خود هیچ مقام دولتی را نپذیرفت ولی در همه ی کارها نظارت کامل داشت. در مجلس دوم که نمایندگان به دو گروه تندرو و میانه رو تقسیم شده بودند، به حمایت از میانه روها برخاست. در این حال تندروان کمر به قتل او بستند. و سرانجام اين عالم رباني در 24 تير 1289 شمسي برابر با هشتم رجب 1328 ق. توسط اشخاص نقابداری که به منزلش هجوم بردند، به درجه شهادت نائل گرديد. پس از شهادت سيد در اين روز مجلس شوراي ملي و بازار تعطيل و عزاي عمومي اعلام گرديد. در پي آن نيز در تمامي شهرهاي ايران مجالس ترحيم برگزار شد و پيکر اين شهيد انقلاب به ياري مير سيد علي بهبهاني به نجف اشرف انتقال يافت و در مقبره خانوادگي به خاک سپرده شد.
قائد مشروطه!