آلیاژهای کبالت – کرم در بیومتریال

1 – ترکیب شیمیایی آلیاژهای کبالت – کرم
کبالت و کرم عناصر اصلی مهمترین آلیاژهای ریختگی پلاکهای  دندانهای مصنوعی        (Partial denture frameworks)
می باشند . در این آلیاژها کبالت برای ایجاد استحکام و کرم برای افزایش مقاومت به خوردگی و مقاومت به تغییر رنگ (Tarnish ) مورد استفاده قرار میگیرد . برای استحکام بخشی بیشتر به آلیاژهای کبالت – کرم مقادیر کمی عناصر آلیاژی از قبیل مولیبدن – تنگستن – منگنز – و کربن افزوده میشود . در این میان مولیبدن علاوه بر تشکیل محلول جامد با کبالت ، موجب ریز شدن دانه های آلیاژ نیز می شود .
ترکیب شیمیایی آلیاژهای کبالت – کرم

همچنین برخی از سازندگان از برلیم نیز برای ریز شدن دانه های آلیاژ و کاهش نقطه ذوب آلیاژ استفاده کرده اند که سعی شده است که این عنصر به واسطه سرطان زایی و حساسیت زایی فراوانش از ترکیب شیمایی آلیاژ حذف شود . اولین آلیاژ کبالت – کرم که در تهیه قطعات ریختگی فلزی دندان مورد استفاده قرار گرفت ، ویتالیم بود که ترکیب اولیه آن از 30 درصد کرم ، 7 درصد تنگستن ، نیم درصد کربن و مابقی کبالت تشکیل میشد که بعدها تنگستن با 5 درصدمولیبدن جایگزین شد .
ترکیب شیمیایی 22 آلیاژ مورد استفاده در قطعات فلزی دندان و ایمپلنتهای جراحی در جدول (1) آورده شده است که به طور کلی متعلق به سیستمهای آلیاژی کبالت – کرم و نیکل – کرم میباشند . طبق استاندارد شماره 14 مجمع دندانپزشکی امریکا (  ADA  ) آلیاژهای پایه فلزی پلاکهای دندانهای مصنوعی باید مجموعا حاوی حداقل 85 درصد وزنی کبالت ، کرم و نیکل باشند . چنین آلیاژهایی مقاومت به خوردگی قابل قبولی در محیط دهان دارند .