نخستین و مهم ترین اصل برای استفاده صحیح از زمان ، داشتن برنامه ای حساب شده و دقیق است . این برنامه که با توجه به مقتضیات روحی افراد تنظیم می شود ، محور اصلی مدیریت زمان است . عمده مباحث مدیریت زمان به موضوع فنون برنامه ریزی ، شرایط و راهکارهای آن می پردازد . داشتن برنامه جامع که همه زوایای زندگی را پوشش دهد
مانند در اختیار داشتن نقشه ای است که یک راننده در یک مسیر پر پیچ و خم از آن بهره می گیرد و در واقع، استراتژی فرد برای دستیابی به اهدافش است که دربرگیرنده کوتاه ترین و کم هزینه ترین مسیر برای رسیدن به هدف است . برنامه مناسب ، با سازماندهی وظایف ، موجب جلوگیری از هدر رفتن وقت و انرژی شده و افزون بر بالا بردن اعتماد به نفس ، توان پیگیری و قدرت نظارت و کنترل بر اعمال را افزایش می دهد و نشان از هوش و خلاقیت فرد دارد .
بیشتر مردم ، با آن که بدون برنامه زندگی می کنند و از قاعده کلّی «هر چه پیش آید ، خوش آید» پیروی می کنند ، اما افرادِ با برنامه و منظم را تحسین می نمایند و چه بسا خود ، آرزوی زندگی کردن همانند آنان را در سر می پرورانند .