انسان قادر است چنان آگاهيهاي خود را وسعت دهد كه همه عالم هستي را شامل گردد اين يكي از ويژگيهاي انسان است كه درمسير او بسوي كمال موثراست اما قدرت علم آموزي تنها عامل درخود سازي نيست اين توانائي باعث مي شود كه انسان قادر گردد خود را بشناسد و جهان هستي را تفسير كند هر چه انسان بيشتر از اين قدرت خود استفاده نمايد و بيشتر تلاش كند آگاهيهاي بيشتري را بدست آورده و افق وسيعتري را براي عمل در اختيار خواهد داشت .
اما خود سازي به تلاش نيازمند است وهر گونه تلاشي محتاج انگيزه است به تعبير ديگر انسان دست به عمل و كاري نميزند مگر اينكه انگيزه اي براي انجام آن كار داشته باشد .
هر عمل ديگري را كه انسان انجام مي دهد وقتي رسيدگي كنيم مي بينيم منشاء آن يك نياز وخواسته دروني است همين علم آموزي ودست يافتن به حقايق جهان هستي ودرك واقعيتها از يك نياز دروني سرچشمه مي گيرد .
پس هنگاميكه از خواسته ها صحبت مي كنيم بايد بدانيم كه آن كاملا با آگاهي وعلم تفاوت دارد واصولا خواسته ها و آگاهيها از دو مقوله متفاوت هستند آگاهيها محدوده ديد انسان را وسعت مي بخشند وخواسته ها انسان را وادار مي كند تا در آن محدوده ديد خود عمل كند ونيازهاي خود را را بر آورده سازد .
مثال :
ماده منفي بوسيله يك شيمست كشف مي شود وبه همه مي گويد كه اين ماده براي انسان مضراست و اگر كسي آنرا استعمال كند باعث مرگ او مي شود دو انسان را فرض مي كنيم يكي طالب زندگي و حيات خود است وديگري از زنده بودن خود بيزار است وراه گريزي از اين دنيا را جستجو مي كند بالطبع اگر اين ماده سمي به دست هر يك از اينها بيافتد دو عمل كاملا متفاوت انجام مي دهند آنكه طالب حيات خود است وزندگي را دوست مي دارد آن ماده سمي رااز بين مي برد و ديگري كه راهي براي مرگ خود جستجو مي كند آن ماده سمي را مي خورد و خود را از بين مي برد .
واگر شخصي را فرض كنيد كه با انساني دشمن است و مي خواهد او را بكشد آن ماده سمي را در غذاي او مي ريزد واو را مي كشد ...