خداوند متعال در قرآن وعده بهشتی جاودان را می دهد.
بهشتی که در آن جوی ها و نهرهای فراوانی جاريست؛ بهشتی که درختانش بر همه جا سايه افکنده؛ بهشتی که در آن قصرهايي از طلا و نقره قرار دارد؛ بهشتی که در آن حوريان و کنيزان بسيارزيبایی وجود دارند؛بهشتی که در آن بر تختها تکيه مي زنند و با يکديگر به سلام و احوال پرسی می پردازند؛ بهشتی که در آن هيچ رنج و عذابي نيست.

هيچ رنج وعذابي ؟

آفتاب سوزان ندارد. پس درختهای برافراشته با سايه های گسترده برای چيست؟
هيچ ضعف و ناتوانی در آنجا نيست. پس تخت و کنيز برای چيست؟
سرما وگرما، برف و باران و دزد و درنده ای ندارد. پس خانه و قصر و سرپناه برای چيست؟
هيچ نيازی در آنجا نيست. پس ميوه های خوش طعم و شرابهای گوارا و مرغهای بريان برای چيست؟

بهشت و بهشتيان جاودانند!

خداوند متعال جاودانگی بهشت را بارها وعده داده است.
از طرفي همه موجودات فنا شدني هستند و فقط خدا جاودان و ابدی است. اوست که اول و آخر است و بازگشت همه به سوی اوست.

پس چطور ممکن است بهشت، جاودان باشد در حالی که همه چيز فنا شدنی ومقطعی است ؟!

خدا دروغ نمی گويد و وعده ناحق نمیدهد.

چطور می توان قبول کرد بهشت جاودان است و ... ؟!

آنچه از اين به بعدمی نويسم برداشتها و اعتقادات شخصي خودم است.
با نگاهی سطحی به آیات قرآن در باببهشت وجهنم درميابيم اکثر آنها توصيف و مثالی از بهشت و جهنم هستند و اصل مطلب فراتر از اين توصيفات است.
شايد بپرسيد چرا خداوند اصل مطلب را بيان نفرموده است و به مثال و تشبيه بسنده کرده است ؟
با توجه به محدوديت وسعت ديد بشر، انسان قادر به درک و فهم بسياری از حقايق نيست. لذا خداوند برای او بسياری از آنها را تشبيه مي کند. در مواردی هم توصيه می کند که اصلا به برخی مسایل فکر هم نکنيد.
مثلا: کودک زیر 6 ماهه ای را در نظر بگیرید. این کودک بی دندان تاکنون به جز شیر چیزدیگری نخورده. حالا شما می خواهید لذت خوردن کباب بریان یک غزال خوش طعم و خوش مزه را برای او توصیف کنید. چه می کنید؟ و چه می گویید؟
خداوند هم برای فهم و درک انسان قران را "نازل" کرد. قران مملو است از داستان و مثال های مختلف ...