اولين مسئله اي كه در طراحي بنا مد نظر قرار ميگيردعبارت از شكل سايت و ابعاد زمين طراحي است . بدين معني كه ميزان طبقات ، ابعاد حجمي كه ميخواست در زمين طراحي قرار گيرد ميبايست با ابعاد زمين تناسب داشته باشد . در اين زمينه كانسپت هاي متفاوتي و باشرايط حجمي گوناگون طراحي شود . هدف در طراحي همه اين كانسپت ها ايحاد معيارهايي براي انتخاب نوع ساختمان از لحاظ تعداد طبقات و يا مساحت تقريبي هر يك از طبقات بود . براي توضيح بيشتر بايد گفت : با توجه به عرض كم سايت هر ساختمان احتمالي اگر ميخواست بصورت گسترده و با طبقات كم روي كم روي سايت قرار گيرد موجبات افزايش عمق بنا را پديدي مي آورد . اين افزايش عمق موجب عدم دسترس به نو مطلوب در بنا ميشد . بديهي است كه اين نور مطلوب تنها ناز جبهه هاي شمالي و و جنوبي ميتوانست دريافت شود . مثلا ً هنگاميكه كانسپت هايي با طبقات كم ارائه ميگرديد نتيجه نهائي عبارت بود از يك عمق بيش از 16 متري ( كه 8 متر آن از حنوب و 8 متر آن از شمال نو طبيعي درياف ميكند ) ، كه در نتيجه اتكاي ساختمان را به نور مصنوعي و درنتيجه افزايش مصرف انرژي و سوخت تزياد ميكرد. البته يك راه حل دراين زمينه ساخت دو بناي موازي وبود كه اين مسئله هم مشكلاتي را از قبيل اتلاف زمين مورد نياز جهت پاركينگ و اتكا به پاركينگ هاي طبقاتي اينجاد مينمود در چنين شرايطي كانسپتهاي مذبور حذف گرديد و با توجه به فشردگي عملكردها و ترتيب دادن به آنها در ارتفاع شكل گرفت . ايده يك ساختمان بلند ميتوانست مسائلي از قبيل دسترسي به نور مناسب را حل نموده مو جب كاهش مصرف انرژي ساختمان شود . همچنين با جلو گيري از تجزيه بنا به دو بناي موازي شرايط استفاده بهينه از مصالح و جلو گيري از هدر رفتن آنها و نيز مصرف كمتر انرژي فراهم مشد ( طبيعي است كه با تجزيه ساختمان به دو ساختمان مستقل مصرف و تلفات مصالح افزايش ميافت . همچنين اين استقلال موجبات مصرف بيشتر و تلفات انرژي را نيي فراهم ميكرد ) . سود عمده ديگري كه در اينگونه طراحي مد نظر بود ايجاد آزادي عمل در سايت بود. بدين معني كه با كاهش سطح كف طبقات ، مقدار كمتري از سطح سايت اشغال شده و آزادي عمل بيشتري ازجهت اجراي فضاهاي پاركينگ ، ايجاد آفمي تئاتر و ...... در سايت بوجود مي آمدي . بنا بر اين يكي از اهداف طراحي در اين بخش ايجاد حجمي فشرده از لحاظ عملكردي بود كه در همين زمينه نيز كانسپت هاي ديگري ارائه گرديد ...