در هر يك از اين سه طرح كه مقر آنها در بستري طبيعي گسترده است؛ شكافي در دل خاك پديد آمده و تمثيلي از كوه را در محيطي مقدس تداعي ميكند. اين شكاف در بخش آغازين خود پهن و فراخ است وبا كتابخانه ملي پيشروي در كانون اصلي به صورت نشانه اي جهت دار ؛ با تنگ شدن؛ سمت يابي به سمت فضاهاي اصلي مجموعه را مي نمايد در عين حال؛ پس از رسيدن به كانون اصلي دو جهت بالا و پائين در مقابل يكديگر و فراروي يكديگر قرار ميگيرد يكي با نشان دادن جهت به سمت بالا آسمان را متذكر مي شود و ديگري با رسوخ كردن در ژرفاي خاك؛ زميني بودن انسان راتداعي مي كند اين گونه قرارگيري درفضا نشانگر همان تعادل اوليه اي است كه تمامي مخلوقات خاكي را با تاكيد بر نيروهاي طبيعي مؤثر بر چنين وجودي در بر ميگيرد.در اين طرح گرايش به مفهوم مهم بود و از احجام ساده استفاده شد در اينجا طراح به دنبال تضاد بين فضاهاي ساخته شده و طبيعت است .به ترتيبي كه در يك استخوان بندي كلي بخشي از آن با سلولهاي فضايي پر مي شد ودر بخشي ديگر طبيعت جايگزين آن ميگردد.

 مركز كتب خطي در اسلام آباد

در اين طرح طبيعت چهره غالب يافته است ؛ طبيعتي كه در بستر
طرح بر ساختمان غلبه داشت .يك دره عميق در ميان زمين براي استقرار طرح برگزيده شد ؛ به ترتيبي كه احساس مي شددل خاك دريده شده و شهري باستاني از ميان مركز مديريت صنعتي آن پديدار گرديده است .
شهر كتاب بيهقي

در بيهقي دو هرم چهار وجهي ؛ پايدار ترين شكل هستي ؛ روبر روي هم نشسته اند .يكي بر فراز ؛ ديگري بر نشيب ؛ يكي سنگين و فولادي ؛ ديگري شفاف و بلورين ...