مقدمه
در آغاز هيچ نبود جز كلمه و كلمه خدا بود.
مجموعه اي كه در پيش روي شماست پژوهشي است مختصر پيرامون عرفان و قرآن و رابطه آن دو و بيان اصول عرفان و مباني عرفا در تفسير در اين نوشته ضمن تعريف عرفان و بيان اصول عملي و نظري آن موضوعاتي همچون عرفان و انسان عرفان و عقل عرضه گرديده البته موضوعاتي ديگري چون عرفان و جهان، عرفان و تمثيل عرفان و تأويل و….وجود دارد كه در اينجا فقط دو مورد اول بيان شده است . اميدوارم اين مطالب هر چند اندك در مورد موضوع عظيم عرفان مورد توجه واقع شود.
سيد محمد الياسي

تعريف عرفان:
مفهوم عرفان ناظر به نوعي شناخت است كه ريشه در اعماق جان بشر دارد و بر خلاف اهل استدلال و برهان در دريافت حقيقت ، بر اشراق و دريافت هاي باطني و دروني و ذوقي اعتماد دارد و نزد مسلمين يا ساير ملل و اقوام بر حسب تفاوت هاي زماني و مكاني به نام هاي گوناگون شناخته و موجود مي باشد و امروزه تحت عنوان كلي مي ستي سيستم1 نامبردار است اين شيوه ، ريشه در آثار ابتدايي و سادة نخستين پرستش- نزد مذاهب –بدوي قديم –و نيز ايرانيان، هندوان، مسيحيان، يونانيان، يهوديان و... دارد.
با وجود وجوه افتراق در ميان مذاهب عرفاني، شباهت آن چنان زياد است كه آنرا در ميان اقوام مشترك مي دانند اصولاَ مباني نظري آن عبارت است از: باور به امكان درك حقايق از رهگذر علم
حضوري و شهودي هم آنكه مولانا مي گويد
جان شو و از ره جان، جان را بشناس يار بينش شو نه فرزند قياس
و از جهت عملي مبناي عرفان، ترك رسوم ظاهري و پرداختن به باطن و درون مي باشد.
اين شيوه، امروزه نزد برخي حكيمان غرب مانند بركسون2 ويليام جيمز3و كربن4و ديگران نيز مورد توجه قرار گرفته است و آثاري در اين زمينه پرداخته شده است ...