به مجموعه وسیعی از وسایل ؛ اشیا ء ؛ دستگاه ها ؛ نماد ها و عناصری گفته می شود که چون در شهر و خیابان و در کل در فضای باز نصب شده اند و استفاده ی عمومی دارند به این اصطلاح معروف شده اند . به عبارت دیگر عناصری مانند : نیمکت ها ؛ ایستگاه های اتوبوس ؛ علایم ؛ منابع نوری ؛ صندوق های پستی ؛ سطل های زباله و..... که برای راحتی ؛ آسایش و زیبایی بیشتر ؛ ارایه ی اطلاعات ؛ کنترل حرکت ؛ ایجاد امنیت و رفاه شهروندان در فضاهای شهری قرار داده شده اند ؛ مبلمان شهری نام دارد
پیشینه ی مبلمان شهری در ایران :
در تاریخ نگاری ایران تاریخچه ی مدون و جداگانه ای از انواع مبلمان شهری و سیر تکاملی آن به چشم نمی خورد و سوابق موجود به صورت پراکنده از میان مدارک تاریخی کشور به دست آمده است . از آنجا که قدمت تمدن های باستانی در ایران بسیار بیشتر از اکثر نقاط دنیا و به ویژه تمدن های اروپایی که امروزه در زمینه ی عناصر و مبلمان شهری پیشرو هستند می باشد ؛ تظاهر حالات ابتدایی بعضی از عناصر و مبلمان شهری را می توان به آنها نسبت داد مانند انواع آبنماها در زمان هخامنشی در ایران ؛ لوح های سنگی ؛ تندیس های سنگی از پادشاهان و..... که نمایانگر قدمت طولانی مبلمان شهری در ایران است . در دوران بعد از اسلام نیز هر زمان که حکومت مقتدری بر سرکار بوده تجلی اقتدار آن در شکوه شهرها به نمایش درآمده است به عنوان مثال در معماری صفویه همواره خانه های ایرانی دارای الگوی سکوی خصوصی در کوچه و خیابان بودند که عابران پیاده نیز از آن استفاده می کردند . نحوه ی زنده شدن معابر با این سکوها تنظیم می شد . بعضی از این عناصر هم ریشه در باورهای مذهبی مردم داشته است نظیر سقاخانه ها که در تمام نقاط شهر دیده می شدند ...