بخشی از متن تحقیق:

مقدمه
راديو و تلويزيون ، دوست ، هم صحبت ، همدم و هم خانه‌ي ما هستند و اگر چه ممكن است گاهي از آنها ناراضي باشيم ، رهايشان نمي‌كنيم ، يا درست بگوييم ، آنها را رها نمي‌كنند و ما هم نمي‌توانيم بدون آنها سر كنيم .راديو و تلويزيون فقط هم خانه و هم دم مردمان نيستند ، بلكه از وقتي به خانه‌اي وارد مي‌شوند ، خانه و صاحبخانه چيز ديگري مي‌شود . اصولاً هر چيزي از تكنيك جديد كه وارد زندگي مردم شده ، تغيير و تحولي در روابط و مناسبات ميان ايشان پديد آورده و احياناً ديد و نگاهشان را تغيير داده است . درست است كه ما راديو و تلويزيون را از جايي كه لوازم خانگي مي‌فروشند مي‌خريم و به خانه مي بريم و اينها به يك اعتبار در زمره‌ي وسايل خانه هستند ،‌ اما با اهل خانه نسبتي دارند كه با آن نسبت ، از ديگر وسايل خانه ممتاز مي‌شوند .
 مسلماً نوع وسايلي كه ما در خانه داريم با نحوه زندگي ما مناسبت دارد ، اما آن وسايل به جاي ما فكر نمي‌كنند و تصميم نمي‌گيرند و انتخاب نمي‌كنند . بسيارند كساني كه به ميز ، مبل ، فرش و نقش ديوار خانه خود بسيار اهميت مي دهند و چه بسا كه فكر وذكرشان مشغول آن باشد ؛ ولي نمي توان گفت كه فرش و مبل فكر آنها را راه مي‌برد . مبل و ميز بخصوص يخچال كه وارد خانه مي‌شود ، آداب ، طرز نشست و برخاست ،‌ وضع تغذيه و نحوه و ميزان خريد مواد غذايي تغيير مي‌كند و اين تغيير ، در شئون ديگر زندگي نيز موثر مي‌افتد . اما هيچ يك از آنها اثر و اهميت وسايل ارتباط جمعي و بخصوص تلويزيون را ندارد .
ما چون جعبه تلويزيون را به سليقه خود انتخاب مي‌كنيم و مي‌خريم و مالك رسمي آن هستيم ،‌ مي‌پنداريم كه مثل هر ملك ديگري مي‌توانيم هر تصرفي كه بخواهيم در آن بكنيم . اين پندار از جهتي نيز درست است ، زيرا ما مي‌توانيم آن جعبه را بفروشيم يا آن را به كسي ببخشيم يا از خانه بيرون بيندازيم . ولي در هر صورت ، دوباره بايد دستگاه ديگري از اين جعبه‌ها را مقدم بر بسياري از ضروريات ديگر زندگي بخريم و به خانه بياوريم . يعني آنچه در اختيار ماست جعبه گيرنده است ،‌ ولي شايد ما اختيار داشتن و يا نداشتن تلويزيون را نداشته باشيم ، يا معمولاً مردم قدرت صرف نظر كردن از آن را ندارند ....