مغول و ایلخانان

«736 - 614 ق / 1335 - 1217 م»
در طی همان ایام که محمد خوارزمشاه قدرت خود را در نواحی شرقی مرزهای ماوراءالنهر گسترش می‏داد و خلیفه بغداد - الناصر الدین الله - برای مقابله با توسعه قدرت او در جبال و عراق بر ضد محمد خوارزمشاه توطئه می‏کرد «حدود 613 ق / 1216 م»، در آن سوی مرزهای شرقی قلمرو خوارزمشاه، قدرت نو خاسته‏ای در حال شکل گیری بود که به تدریج به داخل مرزها می‏خزید و خود را برای تهدید و تسخیر آماده می‏کرد. با این حال، خلیفه و سلطان در کشمکشها و مناقشات سیاسی خویش، آن را در نظر نگرفتند و یا آن قدر در محیط بسته افکار سیاسی و حشمت قدرتشان غرق شده بودند، که حضور این نیروی ویرانگر را اصلاً نمی‏دیدند و یا به عبارتی دیگر در مجموعه مناسبات سیاسی عصر، آن را وزنه‏ای به حساب نمی‏آوردند ...

فهرست مطالب

۱ مغول و ایلخانان
۲ تموچین فرمانروای بلامنازعه طوایف مغول
۳ قتل فرستاده چنگیزبه دربار ایران و اجتناب ناپذیری جنگ
۴ ورود نسل تازه مغولان به ایران به سرکردگی هلاکوخان
۵ سقوط قلعه الموت و برچیده شدن اسماعیلیه
۶ بازگشت هلاکوخان به مغولستان پس از فتح بغداد
۷ تحلیل رفتن مغولان در فرهنگ اسلام
۸ نابودی دستاوردهای مغولان به دست ابوسعید بهادرخان
۹ پایان کار مغولان
۱۰ توسعه علوم در عهد مغولان
۱۱ ملوک الطوایفی در ایران در پایان عهد ایلخانان
۱۲ تصمیم ایران به عدم بازگشت به دنیای مغولان
۱۳ ملوک الطوایفی عصر مغول و نزاع‌های حکمرانان محلی
۱۴ ایران خسته از یکصد و پنجاه سال سلطه ملوک الطوایفی
۱۵ خدمات مغول در اعتلای ایران
۱۶ منبع