بيماري هلندي به انگليسي (Dutch disease) يک مفهوم اقتصادي است که تلاش مي‌کند رابطهٔ بين بهره‌برداري بي‌رويه از منابع طبيعي و رکود در بخش صنعت را توضيح دهد. اين مفهوم بيان مي‌دارد که افزايش درآمد ناشي از منابع طبيعي مي‌تواند اقتصاد ملي را از حالت صنعتي بيرون بياورد. اين اتفاق به علت افزايش نرخ ارز صورت مي‌گيرد، که بخش صنعت را در رقابت ضعيف مي‌کند. در حالي که اين بيماري اغلب مربوط به اکتشاف منابع طبيعي مي‌شود، مي‌تواند به «هر فعاليت توسعه‌اي که نتيجه‌اش ورود بي‌رويهٔ ارز خارجي مي‌شود» مربوط شود؛ مانند نوسان شديد در قيمت منابع طبيعي، کمک اقتصادي خارجي، سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي. واژهٔ بيماري هلندي در سال ۱۹۷۷ توسط مجلهٔ Economist براي توصيف رکود بخش صنعتي در هلند بعد از کشف گاز طبيعي در دههٔ ۱۹۶۰ به‌کار گرفته شد[۱].

هنگامي که پول يک کشور با افزايش قابل توجه ارزش روبرو شود، صادرات اين کشور به پول کشورهاي ديگر گران‌تر شده، ولي واردات به آن کشور به نسبت ارزان‌تر مي‌شود. بطور کلي، اين وضعيت را بيماري هلندي مي‌نامند...