در قالب word و در 16 صفحه، قابل ویرایش.
س1077- اگر امر به معروف ونهي از منكر مستلزم بي آبروئي كسي كه واجب را ترك كرده و يا فعل حرام را به جا آورده باشد ، و موجب كاسته شدن احترام او در برابر مردم گردد ، چه حكمي دارد ؟
ج: اگر در امر به معروف ونهي از منكر ، شرائط وآداب آن رعايت شود و از حدود آن تجاوز نشود ، اشكال ندارد.
س1078- بنا بر اينكه وظيفه مردم در امر به معروف ونهي از منكر درنظام جمهوري اسلامي ،اكتفا به امر به معروف ونهي ازمنكر زباني است ومراتب ديگر آن بر عهده مسئولين است ، آيا اين نظريه ، حكم از طرف دولت است يا فتوي؟
ج : فتواي فقهي است.
س1079 – آيا درمواردي كه راه جلوگيري از وقوع منكر منحصر به ايجاد مانع بين فعل حرام وفاعل آن ، و آن هم متوقف بر كتك زدن وي و يا زنداني كردن وسخت گرفتن بر او و يا تصرف در اموال وي هر چند با تلف كردن آن باشد ، مي توان بدون كسب اجازه از حاكم ، اقدام به آن از باب نهي از منكر نمود؟
ج: اين موضوع حالات وموارد مختلفي دراد ، بطور كلي مراتب امر به معروف و نهي ازمنكر اگر متوقف بر تصرف در نفس يا مال كسي كه فعل حرام را به جا آورده نباشد ، احتياج به كسب اجازه از كسي ندارد ، بلكه اين مقدار بر همه مكلفين واجب است .ولي مورادي كه امر به معروف ونهي ازمنكر متوقف بر چيزي بيشتر از امر ونهي زباني باشد ، اگر در سرزميني باشد كه داراي نظام وحكومت اسلامي است وبه اين فريضه اسلامي اهميت مي دهد ، احتياج به اذن حاكم ومسئولين ذيربط و پليس محلي ودادگاههاي صالح دارد.
س1080 – اگر نهي از منكر درامور بسيار مهم مانند حفظ نفس محترمه ، متوقف بر كتك زدني كه منجر به زخمي شدن مهاجم واحياناً قتل او باشد ، آيا در اين موارد هم اذن حاكم شرط است؟
ج: اگر حفظ نفس محترمه وجلوگيري از وقوع قتل مستلزم دخالت فوري ومستقيم باشد ، جائز بلكه شرعاً از باب وجوب حفظ جان نفس محترمه واجب است واز جهت ثبوتي متوقف بر كسب اجازه ازحاكم ويا وجود امربه آن نيست ،مگر آنكه دفاع از نفس محترمه متوقف بر قتل مهاجم باشد كه صورتهاي متعددي دارد كه احكام آنها هم ممكن است متفاوت باشد.
س1081- آيا كسي كه مي خواهد شخصي را امر به معروف ونهي از منكر نمايد ، بايد قدرت بر آن داشته باشد ؟ و در چه زماني امر به معروف ونهي از منكر بر او واجب مي شود؟
ج : آمر به معروف ونهي از كننده ازمنكر بايد عالم به معروف ومنكر باشد ، وهمچنين بداند كه فاعل منكر هم به آن علم دارد و در عين حال عمداً و بدون عذر شرعي مرتكب آن مي شود ، و زماني اقدام به امر ونهي واجب مي شود كه احتمال تأثير امر به معروف ونهي از منكر در مورد آن شخص داده شود ، و ضرري براي خود او نداشته باشد ، و در اين مورد بايد تناسب بين ضرر احتمالي و اهميت معروفي كه به آن امر مي نمايد يا منكري كه از آن نهي مي كند را ملاحظه نمايد . در غير اين صورت امر به معروف ونهي ازمنكر بر او واجب نيست....