دانلود پژوهش با موضوع مدیریت زنجیره تأمین،
در قالب doc و در 44 صفحه، قابل ویرایش.

مدیریت زنجیره تأمین (SCM) بعنوان یک واژه رایج علمی و مدیریتی در سال 1982 توسط اولیور و وبر برای توصیف یک سیستم کنترل سلسله مراتبی برای مواد، اطلاعات و جریان های مالی در یک شبکه چند بعدی بالقوه از نهادهای تصمیم گیری مستقل، معرفی شد. (Agrell & Hatami, 2011)

 مدیریت زنجیره تأمین مجموعه ای از تمام فعالیتهای شرکت (اعم از راهبردی و عملیاتی) است که هدف آن یکپارچه سازی تأمین کنندگان، سازندگان، توزیع کنندگان و انبارداران و نیز تولید و توزیع صحیح و مناسب محصولات از لحاظ تعداد، محل، زمان و هزینه در راستای ارضای نیازهای مشتری است.  (Poirier & Reiter, 1996)
 

برخی از اهداف مدیریت زنجیره تأمین عبارتند از:

   
•    کاهش اتلاف و فعالیت های بدون ارزش افزوده مانند: کاهش هزینه یا کاهش موجودی ها
•    افزایش مسـؤلیت پذیری در قبال خدمت به مشتری
•    بهبود ارتباط زنجیره تأمین ( سرعت، صحت و تسهیم اطلاعات)
•    کاهش زمان چرخه تولید (توسعه محصول جدید، زمان تأخیر عرضه)
•    بهبود هماهنگی تلاش ها ( بهبود مستمر، درک اهداف).


 به طور خلاصه می توان گفت که مدیریت زنجیره تأمین شامل سه بخش عمده یعنی تهیه و تدارک، تولید و توزیع است. همچنین برای مدیریت زنجیره تأمین باید سه نوع مدیریت را انجام داد:
•    مدیریت اطلاعات؛
•    مدیریت لجستیک (پشتیبانی)؛
•    مدیریت روابط؛ (طالب زاده، 1387)
و . . .

مدیریت زنجیره تأمین

مفاهیم و تعاریف زنجیره تأمین

لزوم اندازه گیری عملکرد زنجیره تأمین

مشکل روش های سنتی در اندازه گیری کارایی زنجیره تأمین

تحلیل پوششی داده ها (DEA)

مدل های اصلی تحلیل پوششی داده ها

مدل CCR

و . . .