جایگاه و نقش سنجش در مشاوره و روان درمانی
جایگاه آزمونهای روانشناختی در فرایند تشخیص
اهمیت تسلط بر ازمون های پرکاربرد هوش و شخصیت
سه سوال اساسی قبل از به کارگیری آزمون؟
بیش از دو هزار سال پیش، افلاطون در كتاب "جمهوریت"، هوش را تعیین‌كننده اصلی جایگاه سیاسی و اجتماعی افراد تعریف كرد. اما مطالعه علمی هوش، از قرن نوزدهم با ایده‌ تفاوت‌های فردی در علم ژنتیك و تكامل آغاز شد.
توافق بین هوش و زندگی جنبۀ بنیادی دارد. این دو جدایی ناپذیرند. یکی بدون دیگری وجود ندارد. در هر مرحله رشد یکی تابع دیگری است. حتی از نظر وابستگی متقابل، رابطه آنها، چه از زندگی شروع کنیم و چه از هوش قابل تبیین خواهد. هوش به­ عنوان محصول زندگی، طوری جلوه می کند که گویی ابزار زندگی است.
مفهومی انتزاعی است که پایه عینی و محسوسی ندارد، به این دلیل تعریف هوش دشوار است و به دلیل تنوع رفتارهای هوشمندانه، تعاریف متعددی از هوش وجود دارد. با این حال بصورت کلی تعاریف موجود در یكی از این 4 طبقه، جای دارند:
 تعاریفی كه به سازگاری یا انطباق با محیط تاكید دارند.
تعاریفی که به توانایی درک روابط تاکید دارند.
تعاریفی كه به توانایی یادگیری موضوعات مختلف تاكید دارند.
تعاریفی كه بر تفكر انتزاعی، یعنی توانایی استفاده از مفاهیم مختلف، نمادهای كلامی و عددی تكیه دارند
بینه و سیمون:
هوش قابلیت  عمومی درک و  استدلال  است .درست قضاوت کردن ، درست درک  کردن  و  درست  استدلال  کردن را فعالیت های بنیادی هوش می دانند و بر همین اساس هوش را توانایی فرد درقضاوت،ادراک واستدلال تعریف می کنند.
ترمن:
هوش ظرفیت فرد در تفکر انتزاعی است و فرد به همان نسبتی که قادربه تفکرانتزاعی است ،هوشمند است.
پیاژه:
هوش ، استعداد انطباق با محیط است .
کاپلان و سادوک:
یعنی توانایی شخص برای همگون سازی معلومات واقعی، یادآوری حوادث گذشته دورونزدیک ،استدلال منطقی وساختن وپرداختن مفاهیم.
اشترن:
هوش ،استعداد عمومی فرد برای سازگاری عقلی با مشکلات و اوضاع تازه زندگی است