هو غوث  لواصلين و فخرالعاشقين، شاه نور الدين سيد نعمت اله بن سيد عبداله بن محمدبن عبداله بن كمال الدين بن يحيي بن هاشم بن موسي بن جعفر بن صالح بن محمدبن جعفر بن الحسن بن محمدبن جعفر بن محمدبن اسمعيل بن ابي  عبداله محمدالباقرعلي زين العابدين بن حسين بن علي الوصي و فاطمه بنت النبي صلوات اله و سلامه عليه و عليهم اجمعين. و بدين ترتيب نسب اين عارف بزرگ يا بيست واسطه به امير مؤمنان علي بن ابيطالب عليه الصلوات و السلام مي رسد.
آباء و اجداد امجادش همه صاحب مقامات عاليه و از اهل مكاشفه   و رياضيات و كرامات  بوده اند و جدش در شهر حلب (سوريه فعلي) سكونت و اقامت داشته است. پدرش سيد عبداله از عربستان و حلب به ايران آمده و پس از گذشت و گذار در بلاد مختلف، سرانجام در كرمان رحل اقامت افكنده است.
سيد بزرگوار، نعمت اله، در روز پنجشنبه بيست و دوم سنه ثلاثين و سبعمائه (730) و بعضي نوشته اند در سنة احدي و ثلاثين و سبعمائه (731) هجري قمري در قبصة كهسان از توابع هرات متولد شده است والدة ما جدة سيد از شبانكاره فارس بوده است.
سيد مقامات علوم را نزد شيخ ركن الدين شيرازي تحصيل نموده و از پنج سالگي آثار هوش و ذكاوت از جبين و حالش ظاهر بوده است.
علم بلاغت را نزد شيخ شمس  الدين مكي و الهيات را در خدمت سيد جلال الدين خوارزمي و علم كلام و اصول را پيش قاضي عضدالدين خوانده و دربارة مطالب كتاب مرصاد العباد و متن فصوص مباحثات زيادي نموده است.
نظر به اينكه بصحبت و ملاقات اولياء و مشايخ رغبت وافري داشته بمسافرت پرداخته و سير و سياحت را اختيار نموده است.