وضعيت هاي يادگيري
وقتي دانش آموزان در حال کسب مهارت يا دانش جديدي هستند، انديشيدن به وضعيت يادگيري شان يعني ميزان توانايي و آگاهي شان از آن سودمند است. اگر يادگيرنده از نياز خود آگاه نباشد، نمي تواند از پيش نهادهاي کمک استفاده کند. دابين چهار وضعيت براي يادگيري پيش نهاد مي کند :
يادگيرنده اغلب در حاليکه نسبت به نيازها و ضعفهاي آموزشي خود در وضعيت ناکارآمد خود آگاه است، شروع به يادگيري مي کند. متاسفانه خيلي از ما در مرحله ناکارآمد ناخودآگاه (آن کس که نداند و نداند که نداند!) هستيم. فهميدن اين وضعيتها براي هدايت يادگيرندگان به وضعيت مطلوب کارآمد ناخودآگاه، مثلاً در راندن يک ماشين، بسيار ضروري است.
انگيزه براي تحصيل در سطوح عالي تر
انگيزه يادگيرنده نقش مهمي در فرآيند يادگيري بازي مي کند. مقدار انگيزه ما به اين بستگي دارد که چه کسي هستيم، چه چيزي مي خواهيم ياد بگيريم و شرايطي که در آن ياد مي گيريم چيست. بررسي هايي که تايلور (1983) روي دانشجويان دانشگاه اين انجام داد نشان داده است که در تحصيلات عالي چهار رويکرد عمده در انگيزش دانش آموزان وجود دارد. هر کدام از اين رويکردها ( و نه خصوصيات فردي!) را مي توان به به دو زير گروه علاقه دروني به فرآيند يادگيري و علاقه بيروني به يادگيري به عنوان وسيله اي براي رسيدن به يک هدف تقسيم کرد. اين چهار رويکرد را مي توان به صورت زير خلاصه کرد :
رويکرد     هدف     علاقه    نگراني هاي دانش آموز
شغلي    آموزش    دروني    آيا اين يادگيري به شغل انتخابيم مربوط مي شود؟
    مدرک گرفتن    بيروني    آيا رشته ام براي کارفرماها شناخته شده و معتبر است؟
آموزشي    علاقه ذهني    دروني    آيا برنامه درسي ام جالب است؟ آيا کلاس ها انگيزه ام را تقويت مي کنند؟
    پيشرفت تحصيلي    بيروني    آيا نمراتم نشان مي دهد که پيشرفت خوبي داشته ام ؟
شخصي    رشد و اصلاح شخصي    دروني    آيا من با چالش مواجه مي شوم و آيا تجربه ام زياد مي شود؟
    جبران کمبود يا فرصت قبلي    بيروني    بازخوردم چقدر خوب است؟ آيا اين درس را مي گذرانم؟
اجتماعي    خوش گذراندن    بيروني    آيا امکانات ورزشي و فرهنگي خوبي موجود هست؟

انگيزه اجتماعي براي يادگيري نيازي بيروني است و بنابراين تقسيم بندي دروني ندارد
ديدگاه هاي ما نسبت به يادگيري
اينکه ما يادگيري مان را چگونه شروع مي کنيم به دانش و مهارت هاي قبلي، انگيزه ما براي يادگيري، روش يادگيري و شرايط آموزشي محيط يادگيري مان بستگي دارد. اما اساسي تر از اينها، چگونگي شروع يادگيري در وهله اول، به اينکه چه تصوري از آموزش داريم مربوط مي شود. مارتون و سالجو (1997) دو رويکرد يادگيري عميق و سطحي را شناسايي کرده اند که اساساً در تصوري که از معني آموزش دارند با هم متفاوتند. يادگيري عميق رويکرد مطلوب آموزش عالي است. يادگيري سطحي در پيوند با حفظ کردن فرمول ها و معلومات بديهي است. بايد دو نکته را در رويکرد به آموزش، مورد توجه قرار داد. اولاً ، آدم هاي متفاوتي که رويکردهاي يادگيري متفاوت دارند، سر کلاس يک درس واحد مي نشينند. دوم اينکه يک شخص واحد بر حسب زمان يا چيزي که مي گيرد، رويکرد متفاوتي را اتخاذ مي کند....