با فرمت word و در 12 صفحه، قابل ویرایش.
فارماکوکینتیک دارو:
جذب آمیودارون متغیر بوده و فراهم زیستی آن %65 - %35 است. این دارو
تحت متابولیسم کبدی قرار گرفته و متابولیت عمده آن از نظر زیستی فعال است.
نیمه عمر دارو پیچیده است ،به طوری که %50 آن سریع و طی 10-3 روز و
بقیه آن نیز با سرعتی آهسته تر ، طی چند هفته ، حذف می گردد.با قطع دارو ،
آثار آن 3-1 ماه پابرجا می مانند و سطح بافتی آن نیز ممکن است تا 1 سال قابل
اندازه گیری باشد.با مقادیر 1.2-0.8 در روز ،معمولا دوز بارگذاری کلی در حد
10g حاصل می شود.دوزنگهدارنده آن 0mg/d40-200 است.آثارفارماکولوژی
آمیودارون ممکن است سریعا پس از بارگذاری داخل وریدی ایجاد شوند.با تجویز
داروازاین راه،طولانی شدن QT متوسط است در حالی که برادی کاردی وانسداد
دهلیزی بطنی ممکن است قابل توجه باشند.
آمیودارون تداخلات دارویی مهم بسیاری دارد و تمام داروهای مصرفی باید در
شروع درمان یا جهت تنظیم دوز، بررسی شوند . آمیودارون سوبسترای آنزیم
سیتوکرومی متابولیز کننده کبدی بوده و سطوح آن با داروهایی که این آنزیم را
مهار می کنند ،افزایش می یابد. آمیودارون ،چندین آنزیم سیتوکرومی متابولیز
کننده کبدی را مهار کرده و ممکن است سطح بسیاری از داروها از جمله
استاتین ، دیگوکسین و وارفارین را بالا ببرد. به دنبال آغاز مصرف آمیودارون
دوز وارفارین بایستی به یک دوم تا یک سوم مقدار قبلی کاهش یافته و زمان
پروترومبین نیز به دقت مانیتور شود.