امروزه، سازمان‌ها نبايد خود را در به كارگيري منابع نظير: منابع اطلاعاتي، سرمايه، مواد خام و دانش، محدود كنند، بلكه بايد زمينه لازم براي جريان‌ها و عوامل تسريع‌كننده جهاني را ايجاد كنند. زيرا رقابت در زنجيره ارزش صورت مي‌گيرد و سازمان به تنهايي رقابت نمي‌كند. بنابراين اگر مشتريان اطلاعات مربوط به تقاضاي خود را ارسال كنند، سازمان‌هاي همبسته در زنجيره ارزش مي‌بايست بلافاصله به آن پاسخ دهند، محصول مورد نظر آنها را در كوتاه‌ترين زمان، طراحي و توليد كرده و از اين طريق شايستگي كل زنجيره ارزش را توانمند كنند. همراه با توسعه اينترنت، نيازهاي مشتريان نيز متفاوت شده است. به بيان ديگر، مشتريان خواهان محصولات منحصر بفرد، تحويل در كوتاه‌ترين زمان و ارائه خدمات در سطح بين‌المللي هستند. در شرايط كنوني، سازمان‌ها اقدام به كوتاه نمودن دوره طراحي و توليد محصولات با هدف تأمين نيازهاي متفاوت مشتريان كرده‌اند. زيرا از طريق ارائه پاسخ سريع به نيازهاي بازار مي‌توانند از شايستگي‌هاي قوي‌تري برخوردار شوند. بنابراين، رقابت در زنجيره ارزش تحت شرايط نوين اقتصادي مي‌تواند به سازمان‌ها در همكاري با يكديگر كمك كند و روابط برنده- بازنده6 سازمان‌ها را به روابط برنده- برنده7 و در برخي موارد به برند‌گي چندگانه8 تغيير دهد. اين نوع روابط بين سازمان‌ها باعث دسترسي به منابع مناسب شامل سرمايه، فناوري، بازار و ارائه خدمات در سطح بين‌الملل با هدف تأمين نيازهاي متفاوت مشتريان مي‌شود. در صورتي كه بتوان از طريق شبكه اينترنت، اطلاعات را سريع و صحيح منتقل كرد باعث كسب مزايايي نظير: كاهش هزينه خريد، كاهش موجودي انبار، كوتاه كردن دوره توليد محصول، كاهش هزينه بازاريابي، ارائه خدمات به مشتري با كيفيت بالا، توسعه كانال‌هاي توزيع و غيره مي‌شو...